Leonie van Velzen
Sinds januari 2020 is Leonie van Velzen (28) praktijkondersteuner Jeugd bij drie huisartsenpraktijken in Zoetermeer. Leonie is een opgewekte en zelfverzekerde orthopedagoge, die weet wat ze wil en wat ze kan. Ze laat jonge kinderen bijvoorbeeld de mensen en dieren in het gezin tekenen en daarover vertellen. ‘Dat is leuk om te doen, het voelt vertrouwd en als je goed oplet en doorvraagt, hoor je heel goed hoe een kind de situatie ervaart.’ Bij pubers en adolescenten breekt ze het ijs met conversatiekaartjes, met vragen als ‘Hoe merkt een ander dat jij je rot voelt?’ Het scheelt dat ze al jaren ook vrijwilligerswerk doet met kinderen met ontwikkelingsstoornissen, op een manege. En dat ze tijdens haar studie in het kader van de stage veel huisbezoeken heeft afgelegd. ‘Dan weet je: ieder kind, ieder gezin is anders. Daar moet je bij aansluiten, anders gaat het niet werken.’
Leonie van Velzen
Hecht
Leonie is blij dat ze twee jaar geleden in Zoetermeer terechtkwam in een team van acht collega POH’s Jeugd. ‘Toen ik begon, ben ik heel goed begeleid. We hebben elke week teamoverleg en een keer in de maand is er een intervisiebijeenkomst, met ook een huisarts erbij – niet de huisarts bij wie je in de praktijk werkt. Daar kun je in vertrouwen spreken over alles wat je tegenkomt. We zijn in dienst van de Stichting Georganiseerde eerstelijnszorg Zoetermeer (SGZ). Met alle faciliteiten van een grote organisatie, zoals een opleidingsplan. We hebben ook regelmatig themabijeenkomsten, waar we deskundigen uitnodigen om ons bij te praten. Volgende week bijvoorbeeld over genderidentiteit en hoe belangrijk die is geworden voor jongeren. Dat faciliteert de SGZ dan. Voor praktijkondersteuners Jeugd is dat uniek in Nederland.’
‘We zijn een hecht team,’ vervolgt ze. ‘Als ik het even niet weet of als mijn plan niet werkt, dan kan ik altijd een collega bellen voor overleg. We zorgen goed voor elkaar. Als een collega weet dat ik een lastige dag had met, dan belt ze mij uit zichzelf om te vragen hoe het gaat.’
In opbouw
Leonie vindt dat allemaal vooral prettig, omdat POH Jeugd een vak in opbouw is. ‘Het is niet zo dat je er een opleiding voor volgt en dan kun je het. Het is echt een nieuwe functie. Natuurlijk hebben we een taakomschrijving, registratieprotocollen en begeleiden we op basis van wetenschappelijke inzichten. En ik heb door mijn studie orthopedagogiek een goede basis. Maar je moet er wel zelf je weg in vinden.’
Veel betekenen
‘Ik ben blij dat ik kan doen waar ik goed in ben,’ vertelt ze: ‘De connectie maken met kinderen, jongeren en hun ouders. Aansluiten bij hun leefwereld en dan samen zoeken naar oplossingen.’ Soms vergt dat niet meer dan een paar gesprekken, dan kan het gezin zelf weer verder. Soms is er meer nodig, speelt er complexe problematiek of is er een hulpvraag die gespecialiseerde behandeling vraagt. Dan verwijst Leonie door naar de Jeugd GGZ. Is er een wachtlijst, dan blijft ze het kind zien, als overbrugging. Zo vormt ze een laagdrempelig eerste vangnet voor psychische problemen bij kinderen en jongeren, maar ook een poortwachter voor gespecialiseerde zorg.
Het vak POH Jeugd kan veeleisend zijn, erkent Leonie. ‘Vooral de afgelopen anderhalf jaar, door de coronacrisis, komen steeds meer kinderen en jongeren soms heftig in de problemen. Dat kan soms heftig zijn. Maar het geeft ook voldoening dat je zoveel kunt betekenen voor mensen. Dat is waarom ik dit vak heb gekozen!’
